Σε ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας υπάρχει “κώδικας εμφάνισης” (appearance code). Ξέρεις τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει πως για να μπορείς να είσαι δημιουργικός, να εξασκείς τα ταλέντα σου, να κάνεις τη δουλειά των ονείρων σου, να έχεις τον άντρα ή τη γυναίκα που επιθυμείς, να φοράς τα ρούχα που σου αρέσουν, θα πρέπει να έχεις κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά στην εμφάνισή σου.
Να είσαι αδύνατος, ψηλός, χωρίς σημάδια στο πρόσωπο, γυμνασμένος όσο γίνεται και πάντα κομψός και περιποιημένος.
Αν δεν έχεις αυτά … που πας;;;
Το παράδειγμα με τα αγγουράκια
Πριν κάποια χρόνια είχα πάει στη λαϊκή για να ψωνίσω τα φρούτα και τα λαχανικά της εβδομάδας.
Για να μη στα πολυλογώ, σε έναν πάγκο βλέπω κάποια αγγουράκια, που μου θύμισαν, μάλιστα, τα αγγουράκια που μαζεύαμε με τον παππού μου από το χωράφι, όταν ήμουν μικρή.
Αχ, λέω, τι ωραία!!!!
Βλέπω τιμή 0,80 ευρώ.
Παραδίπλα είχε μια άλλη στοίβα με άλλα αγγουράκια που είχαν τιμή 1,20 ευρώ.
Μπήκα στον πειρασμό και ρώτησα τον παραγωγό:
-Συγγνώμη, ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στα δύο και έχουν διαφορετική τιμή;
-Καμία απολύτως διαφορά. Είναι ίδιος σπόρος, μεγάλωσαν μαζί, δέχτηκαν την ίδια φροντίδα κλπ... Απλώς, αυτά εδώ (με τη χαμηλότερη τιμή) είναι λίγο πιο μικρά, ή έχουν σημάδια ή είναι γαμψά. Δεν είναι όμορφα....!
-Οοοοοκέι....!!!
Από τότε κατάλαβα, ότι στη νοοτροπία της κοινωνίας κάτι δεν μου κολλάει....
Αργότερα, και μέσα απ'τη δουλειά μου, κατάλαβα πως ορισμένοι άνθρωποι, αν όχι οι περισσότεροι, συμπεριφέρονται στον εαυτό τους και στους άλλους, όπως ο παραγωγός στα αγγουράκια του. Χωρίζουν τους ανθρώπους σε ομάδες, τους κολλάνε ταμπέλες και καθορίζουν την αξία τους, ανάλογα με τα σημάδια στο σώμα τους, το μέγεθός τους και την εικόνα τους. Δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν τι είναι φυσιολογικό και τι μη φυσιολογικό. Δεν είναι σε θέση να αποδεχτούν ότι οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί και ότι αυτό είναι πλεονέκτημα. Δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν όλα όσα μπορούν να κερδίσουν, από τις ιδιαιτερότητες του ανθρώπου που έχουν απέναντί τους, είτε αυτού που βλέπουν μέσα στον καθρέφτη τους.
Και γιατί γίνεται αυτό;;;
Πολύ απλά γιατί δεν τους το έμαθε κανείς….
Η αιτία έχει τις ρίζες της από τα πρώτα χρόνια της ζωής.
Από τότε που η μαμά της μικρής Ελένης δεν την άφησε να φορέσει εκείνο το γαλάζιο φόρεμα που της άρεσε, γιατί είπε πως την παχαίνει…
Και εκείνη τη φορά που της είπε μην τρως, γιατί θα γίνεις χοντρή και άσχημη.
Την άλλη φορά που άκουσε τον μπαμπά της να σχολιάζει με θαυμασμό το «καλλίγραμμο» κορμί της κολλητής της Βασούλας, και τότε που η Βασούλα δεχόταν κοροϊδευτικά σχόλια για το σώμα της.
Τότε που η μαμά της Μαρίας κοιτούσε για μισή ώρα στον καθρέφτη τα πόδια της και τελικά αποφάσισε ότι δεν θέλει να πάει στη θάλασσα, και τότε που έπιανε με απόγνωση τα παχάκια στην κοιλιά της και αποφάσισε ότι δε θα έβγαινε βόλτα.
Από τότε, που σε μια βόλτα με τα παιδιά τους, η Ελισάβετ θαύμασε το πώς είχε αδυνατίσει η Όλγα και μετά η Ελισάβετ άρχισε δίαιτα για να γίνει όπως η Όλγα.
Θες να πω κι άλλα;;;
Θα πω…
…και τότε που οι γονείς του Σπύρου συζητούσαν, για το πώς η αδελφή της Κατερίνας έχει παραμελήσει τόσο πολύ τον εαυτό της μετά τις εγκυμοσύνες και ότι θα την άφηνε ο άντρας της.
Ακόμα και τότε, που ο Σπύρος άκουσε τον μπαμπά του να συζητά με το συνέταιρό του, ότι δε θέλει να προσλάβει την κοπέλα με το τόσο καλό βιογραφικό, γιατί ήταν χοντρή.
Και θα τελειώσω αυτό που δεν τελειώνει, με τη μικρή Κατερίνα, που όταν χόρευε στο σχολείο με τις φίλες της, ένα αγόρι της είπε ότι είναι σαν να χορεύει φάλαινα. Και όταν εκείνη το είπε στη μαμά της, η μαμά της της είπε "μην ξαναχορέψεις…"
Μη ξαναχορέψεις…
Μη ξαναντυθείς…
Μη ξαναβγεις στην παραλία…
Μη ξαναμιλήσεις…
Μη ξαναδιασκεδάσεις…
Μη ξαναερωτευτείς…
Μη ξαναζητήσεις δουλειά
Μη ξαναείσαι ο εαυτός σου μέχρι να γίνεις ένας άλλος. Αυτός που θα αρέσει στον κόσμο.
Ή μήπως όχι;;; Θα του αρέσει τελικά ακόμα κι αν αλλάξει ή θα βρει κάτι άλλο που να μην του αρέσει;;; Ιδού η απορία.
Τελικά, αυτό που έχει σημασία για κάποιους μέσα στον κόσμο, δεν είναι αυτό που είναι κάποιος ή κάτι (κοίτα τα αγγουράκια), αλλά αυτό που φαίνεται. Δεν τους κατηγορώ, αυτό διδάχτηκαν, αυτό εφαρμόζουν.
Το τελειώνω εδώ, με την ευχή ότι εσύ κι εγώ που σήμερα μεγαλώνουμε παιδιά όπως η μικρή Κατερίνα, ο μικρός Σπύρος και η μικρή Μαρία δεν θα βιώσουν τα ίδια συναισθήματα. Κι επειδή δεν είμαι άνθρωπος που θέλει να μένει μόνο στις ευχές:
Τι λες να δοκιμάσουμε μαζί να αλλάξουμε τον κόσμο;;
Σε φιλώ,
Σπυριδούλα